‘Je bent een vat vol emotie. Maar dat is helemaal ok.’ Misschien wel het mooiste compliment dat ik de laatste tijd heb gekregen. Ja ik leef meer en meer op mijn emoties. Ik laat het zien als ik heel blij ben, maar kan ook wenen als het tegen zit. Ik durf te tonen dat ik kwetsbaar ben, niet perfect ben, slechte dagen heb of als er iets op mijn pad komt dat me heel erg teleurstelt. En vandaag was zo een dag: teleurgesteld worden en efjes de grond zien wegschuiven. Efjes denken waarom ik toch dit pad heb gekozen. Mijn pad loopt niet recht, heeft kronkels en diepe dallen maar een pad brengt je altijd ergens naartoe. De eindbestemming is het doel maar onderweg kom je dingen tegen. Onderweg staan ook de huisjes van de mensen waar ik veel om geef. Die me opvangen als mijn voeten pijn doen, die samen met mij huilen van het lachen, die me een bed geven als ik moe ben en sowieso ook wel wat te eten... want Mijke heeft altijd honger. En die me zeggen: wat ben je er toch eentje... een vat vol emotie... maar het is helemaal ok. En dan denk ik: ja een vat vol emotie maar dat is helemaal ok.
- Mijke