Doodsbang ben ik. Wie me een beetje volgt, weet dat ik sinds mei afgestudeerd ben als BSc in de psychologie. En dat ik tijdens mijn studie mijn rijbewijs CE haalde om mee te kunnen helpen in de transportfirma van mijn partner. Het doel was niet om dag in dag uit rond te rijden met een tientonner, maar om te ondersteunen waar nodig.
Ondertussen is mijn studie achter de rug en heb ik beslist om een master Psychologie te studeren vanaf oktober. Klinkt allemaal fijn maar Mijke staat voor het leven tonen zoals het is en dus moet ik dat ook nu eerlijk doen. Na twee jaar fulltime studeren hebben we financieel heel hard moeten terugschroeven. De keuze om er nog 2 jaar aan te breien is geen evidentie. Maar ergens voel ik dat het nu-of-nooit is en ik moet/ wij moeten als gezin gewoon door de zure appel heen… en als je financieel tekort komt dan moet je soms zaken doen die je doodsbang maken maar die je wel vooruit helpen.
En dus vertrek ik de komende twee weken met onze twintigtonner de baan op. Heel erg buiten mijn comfortzone en echt iets dat me angst aanjaagt. Dat het me financieel weer wat ademruimte zal geven is de drijfveer, maar voorlopig is het idee van laden en lossen, slapen tussen de truckers en eten/slapen/leven op een paar vierkante meter een hele uitdaging. En eerlijk is eerlijk, er zijn al veel tranen gevloeid. Ik weet niet wat het met me gaat doen: ga ik genieten van het even alleen zijn met mezelf of loop ik na twee dagen de muren op van eenzaamheid? Ga ik het kunnen als jongedame om te laden en te lossen. Ben ik het niet verleerd na al die maanden niet rijden (want sinds mijn opleiding heb ik geen meter meer gereden met een trekker-oplegger). Het rijden en op tijd en correct ergens geraken, het bezorgt me stress. Het geeft me angstgedachten en toch weet ik dat ik het moet doen. Als je bang bent moet je moedig zijn en het toch doen.
Morgen is het zover, maar vandaag zijn we gestart met de voorbereidingen: alles inladen, bed opdekken en stilaan gewoon worden aan het idee. Het helpt om het op mijn manier te doen, om het naar mijn gevoel in te richten. Morgen is het zover, dan begint het écht! En de komende tijd hou ik jullie op de hoogte van mijn reisverhalen!
Hit the road Mijke!