Ik hoorde zo vaak bij vrienden en familie over de verliefdheden van kleine kinderen... de eerste blikken, briefjes schrijven naar elkaar, handjes vasthouden en wie weet wat nog. Ikzelf had twee aanbidders als kleine meisje. Die me samen kwamen oppikken thuis en met me mee naar school wandelden. En dan kreeg ik zelf 2 kinderen die ab-so-luut niks van het andere geslacht moesten weten. Maar echt niks. Ben je al verliefd? Nee! Punt uit! Tot nu... Ineens is Adam tot over zijn oren. Net voor de vakantie kwam het eruit: Want o wat is hij verliefd op Marie! En al een hele tijd, maar hij had het niet durven zeggen... En zij is de liefste die er is. En na de sportdag had hij eindelijk de moed gevonden om het haar te zeggen en nu zijn ze verliefd op elkaar. Heel fijn Adam! Maar nu ga je wel goed voor haar moeten zorgen want dat is wat je doet als je iemand graag ziet! Ja dat ga ik doen mama. Voor altijd!
En vandaag zitten we in de auto op weg naar huis en is Adam stil. Heel stil. Wat is er Adam? Ben je moe? Nee. Ik mis Marie.
Hoe schoon kan de eerste liefde zijn? Dag Marie, hou je maar vast aan de takken van de bomen want tegen dat de school weer begint heeft Adam tonnen vol liefde te geven aan jou...
💚💙💛💜❤️