Liefde

Soms smelt ik ter plaatse weg... Sta ik achter mijn strijkplank de bergen en bergen was weg te werken die er nog liggen. Komt Adam naast me staan en zegt: Mama hoe komt het eigenlijk dat als ik in mijn bed lig ik niet direct kan slapen? En ik antwoord dat dat misschien komt omdat hij nog teveel ligt na te denken en dat hij moet proberen zijn gedachten ook te laten slapen als het avond wordt... En dan krijg je zo een antwoord: Maar mama, als ik ‘s avonds in mijn bed lig dan denk ik aan Marie. Aan hoe we samen spelen en dan denk ik aan hoe we op vakantie gaan met de boot op de zee en dat de dolfijnen achter de boot in de golven omhoog springen. En dat Marie dan heel gelukkig is. Dus ik wil niet stoppen met nadenken want dan kan ik niet aan Marie denken... 😍 Deze kleine grote Adam. Die jaren aan een stuk niets van meisjes moest weten en er ver uit de buurt van bleef is ineens helemaal hoteldebotel ondersteboven verliefd... De strijk kon me even niks meer schelen. Kom eens hier vriend dat ik je een knuffel geef want dat vind ik wel heel lief hoe je zo over Marie praat. Ze is zo leuk om mee te spelen, mama. Mag ze een keertje komen slapen? 😳😁🤣 Die kleine grote Adam. Met grote stappen vooruit. Euh Adam slapen dat gaan we nog niet doen. Ze is hier nog nooit geweest he... zullen we anders eens vragen dat ze een keertje komt spelen? Dat zal ze misschien ook wel leuk vinden? Das goed. Dikke kus en dikke knuffel en hup daar ging ie. Zijn bed in om zijn gedachten van zijn eigen jacht met persoonlijke dolfijnen en een prachtige prinses voorbij te zien komen. Slaapwel Adam ik zie je graag! (En Sara ook natuurlijk)