Zondag vertrok Sara op bivak met de Chiro, vandaag was het Adam zijn beurt.
Allebei blijven ze weg tot 31 juli. Dat wil dus zeggen dat ik de komende zeven dagen kinderloos ben. Elke keer opnieuw is dit een heel dubbel gevoel: langs de ene kant is het wel eens leuk om geen 1000x mama te horen zeggen op een dag, eens even geen poepen te moeten nakijken na de grote boodschap en te kunnen gaan en staan waar ik wil zonder rekening te moeten houden met, maar het is ook altijd even wennen. Wennen aan het niet moeten zorgen voor, wennen aan de stilte, wennen aan de rust. En dus gaat Mijke plannen maken om toch maar niet te stil te zitten. Het echte stilzitten dat zal er toch nooit inzitten. Dat heb ik van mijn papa vrees ik. Dus plan ik fietstochtjes, werken, studeren, een website ineen flansen, een beetje klussen aan de oldtimer van mijn papa, nog wat meer studeren, nog wat fietsen en ook nog wat meer werken...
Maar... maandag neem ik rust! Nog 4 volle dagen knallen en dan stap ik maandagmorgen niet vroeg uit bed, doe ik misschien zelfs mijn pyama niet uit en blijf ik heerlijk hangen thuis. Even helemaal niets.
Dat is toch het plan. Kijken of het me gaat lukken :-)
Comments