Gisteren was mijn eerste dag als chauffeur en ik zag al meteen half België.
Van Boom naar Brussel, van Kortrijk naar Gent en dan richting Duitsland om daar vandaag te lossen.
Het is fysiek zwaar werk om te laden en te lossen. Maar het moeilijkste vond ik het manoeuvreren… na lange tijd niet meer rijden zit het niet meer in mijn vingers.
Maar o wat zijn die andere chauffeurs behulpzaam! Ligt het aan het feit dat ik een vrouw ben of aan het feit dat ik aan iedereen meteen vertelde dat het mijn eerste dag was… of we nu dezelfde taal spraken of met handen en gebaren ons behielpen, ik kreeg hulp van alle kanten.
Ik leerde opnieuw tegen een laadkade achteruit rijden (wel met op en neer en 5x mislukken), met een elektrische transpallet 33 palletten met heerlijk ruikend waspoeder lossen, ik zag fabrieken vanbinnen waar staal gemaakt wordt,…
Overnachten deed ik aan de Nederlandse grens zonder sanitair of toiletten (gelukkig kan ik goed in een emmer plassen en is het heerlijk om je tanden in open lucht te poetsen).
Het is zwaar het leven als beroepschauffeur. Ik besef meer en meer wat het inhoudt. Het is een ervaring de komende tijd, dat weet ik nu al.
Gisteravond om 21u ging het licht uit en sliep ik op dezelfde plek waar ik de 15 uren ervoor ook was: in mijn vrachtwagen!
Dag 2 van Mijke Transportservice is begonnen….
Comments