Voor het eerst sinds lang ben ik eens helemaal alleen.
Sara en Adam bij hun papa en Karel met zijn kinderen op familiebezoek tot zondag.
Ineens... helemaal... alleen.
Ik voel me er toch wat onwennig bij.
Ik verdeel mijn tijd tussen studeren, tv kijken eten, nog studeren, mijn administratie doen, voorbereiden voor de loopbaancoaching zaterdag, nog wat studeren en eigenlijk gewoon me bezighouden.
Ik heb er dit jaar meer last van om alleen te zijn. Andere jaren kon ik precies meer genieten van kinderloze tijd. Dan plande ik mijn hele weken vol, zag ik vrienden, ging op familiebezoek en was eigenlijk niet veel thuis.
Dit jaar moet ik juist profiteren van deze tijd om even thuis te zijn en dingen te doen die anders blijven liggen. Wat ik heb geleerd van het ongelooflijk hoge levenstempo van de laatste maanden, is dat ik nog meer moet plannen.
Met een app op mijn telefoon plan ik soms per uur wat ik moet doen.
Werken, coachen, infosessie geven, eten met vrienden, tandartsbezoek, familiebezoeken,... alles staat er al in, zelfs tot het einde van het jaar.
Maar het werkt. Ik geef mezelf soms 'niks plannen'-momentjes. Dan doe ik helemaal niks. Maar meestal heb ik erna dan een momentje met Karel of de kinderen.
Het leuke is dat Karel ook zijn planning in de app kan toevoegen, zodat we van elkaars momenten op de hoogte zijn.
Dus, conclusie van het verhaal:
Door die app ben ik weer een heel eind opgeschoten en daar ben ik blij om, maar qua gevoel is het dubbel. Blij dat er dingen afgewerkt raken en er vooruitgang inzit, onwennig om alleen in mijn zetel te zitten.
Achja, zondagavond is Karel er weer. En binnen 10 dagen zijn we weer allemaal samen, met de kinderen erbij.
Best nog even in de app kijken wat er dan allemaal op de planning staat. :-)
Comentarios